Sultan Mahmut, yolda gördüğü bir çocuğa bir altın verdiğinde, çocuk onu almamış. Sultan, büyük bir merakla bunun sebebini sorduğunda, çocuk:
– Sultanım! Annem ve babam bu altını gördüklerinde, “Onu mutlaka çaldın” diyerek bana kızarlar. Sultan Mahmut:
– O zaman kolayı var, diye yol göstermiş. “Bunu bana padişah verdi.” dersin. Çocuk:
– Hele o zaman hiç inanmazlar, diye atılmış. “Eğer padişah verseydi, bu kadar az vermezdi.” derler. Sultan Mahmut, çocuğun bu inanılmaz zekasını bir kese altınla ödüllendirir.
⬇ ⬇ ⬇ R E K L A M ⬇ ⬇ ⬇
⬇ ⬇ ⬇ D E V A M ⬇ ⬇ ⬇
Doğanın yengesi
Temel bir gün ormanda ağaç kesiyormuş. Çevrecilerde aynı ormanda yürüyüş yapmak için toplanmışlar. Bir süre sonra Temel’ i ormanda ağaç keserken görünce bütün ekip Temel’ in üzerine çöküp, bi güzel dövmüşler. Temel bitap bir şekilde geri dönerken yolda Dursun ile karşılaşmış. Dursun :
– “Ula Temel bu halinde nedir böyle” diye sorunca, Temel anlatmış :
– Haçem ormanda ağaç keseydum. pirden pi kalabaluk bağa doğru geldi. Doğan’ ın yengesini bozayrum diye peni dövdiler. ula ben ne Doğan’ ı taniyrum nede yengesini daaa 🙂