Elli Yıl Evvel

Yemyeşil yaylalar, kırlar, bayırlar
Davarla dolardı elli yıl evvel.
Biçilirdi bütün dağlar, çayırlar
Otu kim alırdı elli yıl evvel.

Hasbıhal ederdi cinle, periyle
Erzak edinirdi alın teriyle,
Babam geceleri el feneriyle
Tarlayı sulardı elli yıl evvel.

Çoluk çocuğunu hoş etmek için,
Yokluk belasıyla baş etmek için,
Ninemiz çayırdan aş etmek için
Isırgan yolardı elli yıl evvel.

Üşenmek hiç mi hiç gelmezdi dile,
Dedemiz bastonu alırdı ele,
Beş vakit namazı cemaat ile
Mescitte kılardı elli yıl evvel.

Ayda yılda bir gelirdi postalar,
Kızaklarla taşınırdı hastalar,
Şuayıp ustalar, Tahsin ustalar
Müzika çalardı elli yıl evvel.

Mendil sallanırdı karşı konaktan,
Nur eksik olmazdı hiç al yanaktan,
Tüm aile yerdi aynı çanaktan
Tad- lezzet olurdu elli yıl evvel.

Huzur doldururdu gök ile yeri,
Gurbetten yana hiç yoktu dertleri,
Akşama hanenin bütün fertleri
Evine gelirdi elli yıl evvel.

Baştan kızı, erkeği kim bilirdi,
Korktuğumuz başımıza gelirdi,
Doğan beş çocuktan üçü ölürdü
Goncayken solardı elli yol evvel.

Allah Allah idi her harf her hece,
Duada, niyazda erirdi gece,
Anamız atamız Hak’tan sadece
Cenneti dilerdi elli yıl evvel.

İmeceyle aşılırdı her sorun,
Kıvırmazdı kimse kimseye burun,
Amca, hala, baba, dede ve torun
Beraber kalırdı elli yıl evvel.

Babanın sözünü dinlerdi oğul,
Bu hal saygıdandı cezadan değil,
İnsanlar şiddetten, kazadan değil
Ecelden ölürdü elli yıl evvel.

Yanık Ozan, söyler sözü düzünden,
Kaçacak kız bellolurdu gözünden,
Babalar oğlunu başlık yüzünden
Gurbete salardı elli yıl evvel.

Mart 2014 Ankara
Muhammet AVCI