Naif İnsanlardı Bizim Nesil!

Kitap ayracı nedir, bilmezdik mesela..

Güller kurutup, kuru gülleri koyardık kaldığımız sayfaya .. Bitince kıyamazdık atmaya; ne kitabımızı, ne de kuru gülümüzü…

Defterlerimizi bile süslerdik yukarıdan aşağıya renk-renk kuru boyalarla. Tıpkı yüreğimiz gibi.

Güzel bir nesildik !.

Yere düşen ekmeği bile öper, alnımıza koyar, ondan sonra duvar bulur koyardık. Kuşlar yesin, ayak basmasın diye…

Güzel çocuklardık biz !. Utanç nedir, bilirdik. Pişkinlik yapanın adı çıkardı “arsız”a. Korkardık adımız çıkacak diye arsıza..

Saçımız, giyim kuşamımızda bile bir tertip, bir düzen vardı …

Güzel çocuklardık biz !.

Aklımız gökkuşağı gibi renkli, yüreklerimiz lekesiz. Yaşayışımız, hayata insanlara bakışımız güzeldi …

Güzel bir nesilden, kötü bir düzene denk gelmiş

“Üzgün” bir nesiliz şimdi biz” !.

_Alıntı_