Osmanlı zamanında bir adam bir bayanın karşısına geçer ve der ki ;
“-Ey dilberi rana! Ey tesadüf-ü müstesna! O mahrem suratınızı görünce size lahza-i kalpten sarsıldım… Niyetim acizane-i taciz etmek değildir..
Bilakis efkar-i umumiyede ufak bir aile bacası tüttürmektir.. Sözlerimsizi temin ve tatmin edecekse şayet zevc-i izdivacınıza talibim!..”
⬇ ⬇ ⬇ R E K L A M ⬇ ⬇ ⬇
⬇ ⬇ ⬇ D E V A M ⬇ ⬇ ⬇
Bayanın cevabı;
“-O mahrem suratınıza bir sille-i Osmaniye nakşedersem sekte-i kalpten terk-i hayat edersiniz…”