Yıl: 1889, Yer: Suriye – Şam / Dımaşk / Damascus. Gerçek bir fotoğraf.
Taşıyan kişi Muhammed adında görmeyen bir Müslüman.
Taşınan ise Samir adında yürüme engelli Hristiyan bir cüce.
Samir, kalabalık Şam sokaklarında Muhammed’in taşıyıcılığına, Muhammed de Samir’in rehberliğine güveniyordu.
Özetle, sadece biri görebiliyor ve sadece biri yürüyebiliyordu. İkisi de yetimdi, aileleri yoktu ve aynı evde yaşıyorlardı. Ölene kadar birlikte yaşadılar, Samir öldüğünde Muhammed onun odasında günlerce ağladı ve kısa bir süre sonra da üzüntüden öldü.
Fakirin, ezilenin dili, dini, ırkı olmaz. Dine, vatana, bayrağa, ırkçılığa en çok ihtiyacı olanlar zenginlerdir. Çünkü saltanatlarını bu ezilen sınıfın birleşmesine karşı din, dil, ırk, vatan, bayrak silahları ile korurlar.
Alıntı
Benzer İçerikler
Hastasın Kardeşim
Devamını Oku...
Yılan ile Ateşböceği
Devamını Oku...
Huzurevine Bırakılan Yaşlı Bir Kadının Yazdığı Hüzün Dolu Mektup
Devamını Oku...
Çocukların Gülüşleri
Devamını Oku...